Όσον αφορά τις ταινίες, υπάρχει, ή μάλλον υπήρχε, ένα ρητό ότι υπάρχουν μόνο επτά σενάρια που μετατρέπονται ποτέ σε ταινίες. Με τον αριθμό των ιστοριών σχολείων-κολεγίων-επανασύνδεσης που βγαίνουν από την Ινδία, δεν είναι μακριά η μέρα που κάποιος λέει ότι υπάρχουν μόνο επτά είδη βιβλίων που μπορούν να βγουν από την Ινδία.
Όσον αφορά τις ιστορίες σχολείου-κολεγίου-επανασύνδεσης, υπάρχουν κάποιες ιστορίες που είναι καλές, κάποιες που είναι μέτριες και κάποιες που είναι κακές. Πού έρχεται το Strings of Friendship σε αυτόν τον πίνακα των αριστούχων; Διαβάστε την πλήρη κριτική για να μάθετε.
Το Strings of Friendship είναι η ιστορία τεσσάρων παιδιών του σχολείου και της ζωής και των εποχών τους καθώς περνούν από σχολείο σε κολέγιο μέχρι να ολοκληρώσουν το γυμνάσιο και τελικά να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Το Strings of Friendship είναι ένα όμορφα γραμμένο βιβλίο και ο συγγραφέας Mehul Kaku έχει κάνει σίγουρα μια προσπάθεια να δημιουργήσει έναν κόσμο όπου το bunking school είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να διαπράξει ένας άνθρωπος και θα έχει την ισχυρότερη δυνατή τιμωρία – και αυτό είναι που λειτουργεί για τον συγγραφέα και το βιβλίο
Υπάρχει το κρίκετ, υπάρχει η συνηθισμένη ακολουθία της κακίας, υπάρχουν οι ιστορίες αγάπης και αυτές που ξέφυγε, και παρόλο που τα περισσότερα τέτοια βιβλία έχουν αυτό, το μόνο πράγμα που έχει ο Mehul στο βιβλίο του είναι ένα πνεύμα.
Το πνεύμα που είχαν όλοι κατά τη διάρκεια μιας παιδικής ηλικίας που λατρεύεται, θυμάται και σχηματίζει μερικές από τις πιο σημαντικές και συναισθηματικές αναμνήσεις που έχει κανείς σήμερα, ο Mehul καταφέρνει να μεταφέρει τους αναγνώστες στην εποχή τους, κάτι που πραγματικά λειτουργεί για το βιβλίο.
Η ομορφιά του βιβλίου είναι ότι ο συγγραφέας πονάει για να εφαρμόσει πολλές σεκάνς της παιδικής ηλικίας ενός ατόμου και να τα κάνει όλα να φαίνονται τόσο επίκαιρα.
Αν το σκεφτείτε, υπάρχει μια σεκάνς όπου οι πρωταγωνιστές κλέβουν μάνγκο από ένα μαγγρόβιο και η βασική πλέον σειρά όπου έχουν την πρώτη τους γεύση αλκοόλ – και ο συγγραφέας τα πάει καλά και στα δύο. Το Strings of Friendship είναι μια καλή ιστορία που πρέπει να διαβάσετε αν σας λείπει η σχολική και κολεγιακή σας ζωή.
Το βιβλίο δεν είναι τέλειο όμως και πάσχει από μερικές από τις μακροχρόνιες παθήσεις που είναι βασικές στην ινδική γραφή. Οι διάλογοι δεν φαίνονται συνομιλητές, και αυτό αφαιρεί αρκετά όχι μόνο από την ουσία του βιβλίου αλλά και από τον χαρακτήρα.
Η άλλη πτυχή που λείπει από το βιβλίο είναι μια ιστορία. Αν και ο συγγραφέας κάνει εξαιρετική δουλειά για να λέει στους αναγνώστες τι συμβαίνει με τους πρωταγωνιστές, το παραδοσιακό νήμα της ιστορίας, όπως στο A, BC, δεν υπάρχει. Αυτό μπορεί να είναι ή να μην είναι ένα σημείο που όλοι θέλουν στο βιβλίο τους.
Εάν έχετε εγκαταλείψει ιστορίες ενηλικίωσης από την ινδική νοοτροπία, βιβλία όπως το Strings of Friendship και το Eighteen θα σας επιτρέψουν να διατηρήσετε την πίστη σας σε αυτό το είδος.
